In Hardenberg werd op 28 juni 2020 de eerste paal geslagen voor de nieuwbouw van het Saxenburgh Medisch Centrum en iets meer dan twee jaar later werd het in gebruik genomen.
Maar de ontwerpfase voorafgaand aan de eerste paal nam zeker net zoveel tijd in beslag.
Tijdens de ontwerp- en bouwfase ging de adviesgroep BTB regelmatig om tafel met de projectleider van de bouw. Want als er één plek is waar toegankelijkheid en bereikbaarheid belangrijk is voor mensen met een beperking, dan is dat het ziekenhuis.
De vertegenwoordigers van de Adviesgroep BTB keken vooral met een praktische blik naar de ontwerpen en tekeningen. De architecten werken weliswaar vanuit de geldende eisen en criteria van het Bouwbesluit en Handboek Toegankelijkheid, maar ervaringsdeskundigen letten op andere zaken.
Zo stelden zij o.a. aan de orde:
- De hoogte en openingssnelheden van deuren
- Hoogte van balies en liftknoppen
- De bewegwijzering: leesbaarheid vanuit een lager perspectief (rolstoel) en voor mensen die kleurenblind zijn
- De algemene indruk en ervaring van het gebouw voor mensen die hypersensitief zijn of een autismestoornis hebben
- Parkeerplekken en bewegwijzering vanaf het station
Ruud Rusken, Manager Facilitair, Vastgoed & Techniek Saxenburgh Groep
Ruud Rusken is als Manager Facilitair, Vastgoed en Techniek intensief betrokken bij alle nieuw- en verbouwplannen van de Saxenburgh Groep en prijst zich gelukkig met de betrokkenheid van de Adviesgroep BTB van het platform Hardenberg Inclusief. Tijdens de ontwerp- en bouwfase was er regelmatig overleg over de plannen en werden de bouwtekeningen doorgenomen.
‘Het ontwerpen en bouwen van een nieuw ziekenhuis of zorglocatie is een complexe operatie’, stelt Ruud Rusken. ‘In en om een ziekenhuis komen veel doelgroepen en belangen samen: patiënten voor controles en dagbehandeling op de poliklinieken, mensen die worden opgenomen, bezoekers, medewerkers, leveranciers – het is 24/7 een komen en gaan van mensen.
En ook best ingewikkeld: je ontwerpt en bouwt iets voor mensen die daar eigenlijk helemaal niet willen zijn. Dat geldt natuurlijk niet voor de medewerkers, maar wel voor de belangrijkste doelgroepen, de patiënten en hun naasten. Juist daarom is de blik van de Adviesgroep BTB een welkome aanvulling in het hele traject. Zij letten op praktisch zaken die een bezoek of verblijf in het ziekenhuis zo prettig mogelijk maken voor iedereen.’
Bewegwijzering voor nerveuze mensen
‘Neem bijvoorbeeld de bewegwijzering: een (interieur)architect zal wellicht zoeken naar een stilistisch fraaie oplossing, maar meestal zijn patiënten en bezoekers best nerveus. Zij zijn gebaat bij goed leesbare borden, duidelijke routes en herhaalde aanwijzingen. Maar te veel is ook weer niet wenselijk: mensen die kleurenblind zijn of hypersensitief raken dan juist het overzicht en de weg kwijt.
Ook de bereikbaarheid van het Medisch Centrum was een aandachtspunt van de Adviesgroep. Voldoende parkeerplaatsen voor minder validen zijn een must, maar de mobiliteitsmiddelen van mensen met een beperking worden steeds groter en daarmee hun auto’s ook. Daar proberen we rekening mee te houden bij de inrichting van de parkeerterreinen. De Adviesgroep stelde ook de bereikbaarheid vanaf het treinstation aan de orde en adviseerde een geleidemarkering voor mensen met een visuele beperking. Op zich een waardevolle suggestie, maar wie neemt de kosten voor zijn rekening: het ziekenhuis of de gemeente? Uiteindelijk bleek dit advies financieel niet haalbaar en zoeken we verder naar een andere oplossing.’
Realistisch
‘De Adviesgroep BTB heeft een signalerende en adviserende taak, maar is ook realistisch. Ze begrijpen goed dat er binnen de beschikbare budgetten voortdurend keuzes gemaakt moeten worden. Vaak zijn oplossingen zijn niet per definitie duurder, als je er vooraf even beter over nadenkt. Wat kan en haalbaar is zullen we zeker niet laten, maar niet alles is mogelijk. In de praktijk blijkt dat door onderling te sparren en wensen door te spreken veel discussie achteraf voorkomen kan worden.’
